Wat bezielt vijf jonge stellen, allemaal met kleine kinderen én drukke banen, om iedere week in een volkswijk in Amersfoort een maaltijd klaar te maken voor eenzame, veelal oudere bewoners?
Zomaar een woensdag, half zes, Liendert in Amersfoort. In wijkcentrum De Groene Stee staat de deur open voor ‘Aan tafel’. Een vriendengroep van vijf echtparen kookt en serveert hier wekelijks een gratis gezonde maaltijd voor iedereen die zich aanmeldt. De eerste bezoekers zijn al binnen, nog voor de pannen op het vuur staan.
“Mensen kijken ernaar uit, tellen soms de dagen af naar de woensdag”, weet oud-Hoornbeeck-student Melissa Clements-Kok, een van de initiatiefnemers van het maaltijdproject. Vanavond verwacht ze zo’n dertig wijkbewoners aan tafel, vaak zijn het er nog tien meer.
Na de zomer van 2022 gaat de vriendengroep een weekendje weg, bestemming Landal Reeuwijk. Op zondag bezoeken ze een dienst in de St-Janskerk van Gouda waar de dominee ter voorbereiding op het Heilig Avondmaal preekt over het thema ‘Aan tafel’. De preek zorgt voor stof tot napraten in de vakantiebungalow.
Melissa: “We hadden het met elkaar over problemen in Nederland en de vraag: wat kunnen wij eraan doen? Het is onze plicht vanuit christelijk oogpunt om de ander te helpen; als je dat doet voel je ook een beetje hun pijn. Alleen maar geld geven blijft afstandelijk.”
De vriendengroep besluit in actie te komen en verdeelt de taken. Iedereen gaat iets uitzoeken, met tien mensen kunnen ze veel vragen tegelijk aanpakken. Waar kunnen we terecht, hoe komen we aan geld, hoe bereiken we eenzame mensen? In de wijk Liendert blijkt geen maaltijdproject, maar wel een wijkcentrum. Flyers worden gemaakt, gedrukt en verspreid.
Voor de start leggen de vrienden allemaal zelf een bedrag in, de gemeente Amersfoort blijkt een buurtbudget te hebben. Ruim twee weken na ‘Reeuwijk’ is de eerste avond met meer dan 30 wijkbewoners. “We hebben veel met elkaar gebeden en er zijn deuren geopend, we hebben ervaren dat de Geest werkt.”
Dat aantal is er ook vanavond en we schuiven aan bij een tafeltje om wat vragen te stellen. De tafelgasten zijn allemaal niet alleen heel blij met de maaltijden, maar overladen de vriendengroep met complimenten. “Ze zijn zo zorgzaam en lief, waar zie je dat nog?”, “Die jongelui, ze zijn gewoonweg geweldig.” En wat de wijkbewoners vooral bezighoudt: “Waarom doen ze dit? Ze hebben allemaal een baan en een gezin, dit zie je maar heel weinig mensen doen.”
Inmiddels wordt de pasta met pesto, spinazie, champignons, ui, cherrytomaatjes en een topping met geroosterde nootjes uitgeserveerd. Royale porties waar menig restaurant een voorbeeld aan kan nemen. Wie vegetarisch of halal wil eten, wordt op de wenken bediend. “We worden weer verwend.” “Het is heerlijk, het is altijd heerlijk” vinden de gasten aan tafel.
De tien vrienden steken niet onder stoelen en banken dat ze christen zijn. Voor de gasten ‘aanvallen’ is er een moment van stilte, zodat iedereen die dit wil, kan bidden. Een halve minuut is het stil. Opvallend veel aanwezigen sluiten even de ogen, hoewel de meesten geen binding hebben met een kerk.
“Proberen de initiatiefnemers jullie niet te bekeren?” vragen we de gasten aan tafel. “Welnee, ze komen er voor uit, maar dringen niets op hoor. Weet je, het zijn gewoon zulke lieve mensen.” “En met de kerst was er een orgel, dan zingen we de kerstliederen gezellig mee.” Dit kerstdiner leeft ook om een andere reden in ieders geheugen voort: er werd toen zeer uitgebreid getafeld. Liefst vier gangen. Ook de uitgebreide Indische rijsttafel die eens op het menu stond, wordt niet snel vergeten.
Inmiddels draait maaltijdproject ‘Aan Tafel’ ruim zeven maanden. Het plan is om een zomerpauze in te lassen en in oktober weer op te starten, maar de tien beraden zich toch op de komende maanden. Ze hebben de gasten in hun hart gesloten en dat geldt ook omgekeerd. “We gaan toch bespreken of we in de zomer, bijvoorbeeld iedere maand, iets doen”, besluit Melissa, terwijl ze met een hartelijk ‘Fijn dat u er weer was, tot ziens’ een vertrekkende gast groet. “Het is intensief en ik zie best weleens tegen de avonden op. Maar ik ga altijd met superveel energie naar huis. Het is zó gezellig en dan zie ik al die blije gezichten. Dan denk ik: daar doe je het voor.”