Als er iemand over het Hoornbeeck College kan meepraten, is het oud-docente Ans van Houwelingen wel. Zij stond aan de wieg van de sector Economie in Rotterdam, Goes en Gouda. Jarenlang gaf ze op deze drie locaties les in de secretariële vakken. Met heel veel liefde en plezier.
Ans van Houwelingen zit vol verhalen over ‘haar’ studenten, sommige van lang geleden. De jongen die een presentatie gaf voor Telebusiness en haar na afloop een sleutelhanger van een Michelinband gaf, ze gebruikt ‘m nog steeds. Over de zes studenten Telebusiness die te laat waren met het inleveren van een werkstuk, ze kregen tot zaterdag de tijd. Maar die zaterdag zaten er geen werkstukken bij de post. ‘s Avonds om 11 uur stopten er, luid toeterend, twee auto’s voor haar huis. De zes stapten uit en overhandigden de werkstukken. Zwaaiend reden ze weg.
Over het meisje in het veel te korte rokje voor de open dag. Of over het meisje dat gepest werd, een onderwerp dat de docente bespreekbaar maakte tijdens een les ‘conflict op de werkvloer’. In de les was ze mevrouw Van Houwelingen, daarbuiten stond ze bekend als ‘tante Ans’. Met dank aan een neefje dat les van haar kreeg.
De docente begon als secretaresse bij Fokker. Na haar huwelijk nam ze ontslag, dat was gebruikelijk in die jaren. Later gaf ze type- en stenolessen aan een avondschool in Gorinchem, dit viel goed te combineren met de zorg voor de kinderen. Na enkele jaren op het Wartburg College les te hebben gegeven, maakte ze 22 jaar geleden de overstap naar het Hoornbeeck College Rotterdam. Ze gaf zichzelf een jaar, wilde eerst zeker weten of het thuis goed zou lopen. Het beviel goed en ze besloot te blijven. “Er kwamen nieuwe vakken bij, zoals telefonische verkoop en juridisch secretaresse. Steno werd steeds minder, WordPerfect (een tekstverwerkingsprogramma zoals Word, red.) en Windows deden hun intrede. Zo bleef ik zelf ook bijleren. Ik heb altijd veel profijt van steno gehad hoor, beoordelingen schreef ik erin op, dan kon niemand meelezen!”
Toen locatie Goes begon met de sector Economie, reisde ze elke vrijdag naar het Zeeuwse om daar de studierichting secretariële vakken op te zetten. “Dat heb ik zes jaar gedaan, samen met nog drie collega’s. We begonnen met een paar leerlingen, dat werden er elk jaar meer. Op het laatst zaten er 21 studenten in de klas. ” Het uitlenen aan Goes stopte toen Rotterdam begon met een sprintopleiding. Daar was de ervaren docente hard nodig. Toen de locatie Gouda begon, stapte ze over naar die locatie. Ze gaf tot haar 70e les, toen vond ze het mooi geweest.
In alle werkjaren legde mevrouw Van Houwelingen ontelbare stagebezoeken af, de contacten met werkgevers onderhield ze goed. Studenten secretarieel van het Hoornbeeck waren gewild: “Ik werd regelmatig gebeld door werkgevers met de vraag of ik een stagiaire had. Het kwam voor dat een werkgever de student direct een baan aanbood, zonder dat ze haar opleiding afrondde. Daar was ik altijd fel op tegen. Ik adviseerde elke keer om de opleiding eerst af te maken en in de vrije tijd daar alvast te gaan werken. Het is wel eens gebeurd dat een werkgever anderhalf jaar wachtte voor hij de stagiaire in dienst kon nemen! Het gaat er bij een stageplek om dat de student iets leert. Een werkgever waar een stagiaire alleen mocht archiveren en wc’s schoonmaken, daar stuurde ik geen studenten meer heen. Dat noem ik misbruik maken van.”
“Studenten zijn in de loop der jaren steeds mondiger en zelfstandiger geworden. Vaak organiseerden ze zelfstandig een open dag of een ander evenement. Ik heb echt moeten leren de meisjes los te laten, ze de kans te geven dit zonder mijn hulp te doen. Een paar jaar geleden moesten mijn leerlingen workshops voor de bouw organiseren. Alles klaarzetten in de lokalen, catering regelen en dergelijke. Het eten zou om zes uur geserveerd worden. De meisjes gingen vijf minuten voor zes de sprekers waarschuwen dat het eten bijna klaar stond. Eén van de sprekers reageerde dat hij echt wel langer tijd nodig had. Ze hield voet bij stuk: vijf minuten. En weet je, ze kreeg vervolgens een baan aangeboden door de spreker omdat ze zo standvastig was!” Overigens volgt die studente nu een hbo-opleiding HRM, vermeldt Ans van Houwelingen vol trots.
Die mondigheid sloeg ook wel eens door naar de andere kant. “Uiterlijk en omgangsvormen vind ik heel belangrijk. Zoals iemand een hand geven bij binnenkomst. Zelfs toen er iemand binnenkwam met allemaal dozen in zijn armen, stonden eerstejaars studenten erop dat hij die dozen weg zou zetten zodat ze een hand konden geven! Dat heb ik wel even bij moeten stellen. Of de studente die voor een open dag dik in de make-up, met lange oorbellen, groene nagels en in een kort rokje kwam aanzetten. Ik reageerde niet, dat vond ze wel teleurstellend. Bleek dat ze me alleen wilde uitdagen, ze had andere kleding en remover in haar tas zitten.”
In 2016 kreeg de docente een fietsongeluk, waarbij ze haar nekwervel brak. “Ik moest lang revalideren, het aantal kaarten dat ik mocht ontvangen van studenten en collega’s is niet te tellen. Dat heeft me goed gedaan. Met een aantal leerlingen heb ik nog steeds contact, soms eten ze een hapje mee.” Inmiddels is mevrouw Van Houwelingen drie jaar met pensioen. “Ik mis het contact met de collega’s wel hoor. Vandaar dat ik ben ingegaan op het aanbod om te surveilleren tijdens toetsweken, zo spreek ik ze nog eens.”
Overigens is haar agenda nog steeds goed gevuld: ze geeft bijlessen en examentraining op vrijwillige basis, breit en haakt voor gehandicapten en maakt fotokaarten. Op haar Hoornbeeck-jaren kijkt ze met warme gevoelens terug: “Ik heb het op alle locaties zeer naar mijn zin gehad. Het waren mooie jaren in een gezellige, ongekunstelde sfeer.”
Dit artikel komt uit de Forward – voorjaar 2020, het magazine van HoornBACK.